جداسازی و شناسایی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری در تخم مرغهای قابل جوجه کشی

هدف: بررسی میزان آلودگی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری و شناسایی آنها در تخم مرغهای قابل جوجه کشی.
طرح: مطالعه آینده نگر طولی.
حیوانات: 120 عدد تخم مرغ قابل جوجه کشی و 30 قطعه جوجه یک روزه گوشتی.
روش: الف) نمونه گیری از تخم مرغهای قابل جوجه کشی و جوجه یک روزه در 5 مرحله مختلف شامل بلافاصله بعد از تخمگذاری، قبل از ضدعفونی، بعد از ضدعفونی، قبل از انتقال از ستر به هچر و جوجه های یکروزه. ب) کشت، جداسازی و شناسایی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری در پوسته، زرده تخم مرغ و کیسه زرده.
تجزیه و تحلیل آماری: آزمون فیشر.
نتایج: میزان آلودگی پوسته در مرحله بلافاصله بعد از تخم گذاری 96.66 درصد، قبل از ضدعفونی 100 درصد، در مرحله بعد از ضدعفونی 100 درصد، در مرحله چهارم 90 درصد و میزان آلودگی زرده در مرحله بعد از ضدعفونی 3.3 درصد و در بقیه مراحل منفی و میزان آلودگی کیسه زرده جوجه یک روزه 6.6 درصد بود. از پوسته گونه های مختلف باسیلوس و استافیلوکوکوس جدا گردید که فراوانی باکتری باسیلوس سرئوس 44.15 درصد، باسیلوس سابتیلیس 64.16 درصد، باسیلوس پلی میکزا 7.4 درصد، باسیلوس کوآگلنس 2.5 درصد، باکتری استافیلوکوکوس ارئوس 5.8 درصد و استافیلوکوکوس ساپروفیتیوکوس 10 درصد، بود. فراوانی استافیلوکوکوس ساپروفیتیوکوس در زرده و کیسه زرده به ترتیب 3.3 درصد و 6.6 درصد بود.
نتیجه گیری: منشا اصلی آلودگی باکتریایی زرده و ایجاد عفونت کیسه زرده، آلودگی پوسته تخم مرغ می باشد. در روش آماری با استفاده از تست فیشر اختلاف معنی داری در میزان آلودگی در مراحل مختلف وجود نداشت. لذا وجود آلودگی در مراحل مختلف نمایانگر این است که روشهای معمول جمع آوری، پاکسازی و ضدعفونی تخم مرغهای قابل جوجه کشی تاثیر چندانی در کاهش میزان آلودگی نداشته و باکتری می تواند در طی دوره انکوباسیون وارده زرده تخم مرغ شده و سبب ایجاد عفونت کیسه زرده در جوجه ها و تلفات در روزهای اولیه پرورش شود.

کلیدواژگان: تخم مرغ قابل جوجه کشی ، باکتریهای گرم مثبت ، جوجه کشی